تعقیب نماز صبح منقول از متهجّد

اَللّهُمَّ صَلِّ علَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اهْدِنى‏ لِمَا اخْتُلِفَ فیهِ مِنَ الْحَقِ بِاِذْنِکَ، اِنَّکَ تَهْدى‏ مَنْ تَشآءُ اِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ. و مى‏گوئى ده‏مرتبه اَللّهُمَّ صَلِ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْاَوْصِیآءِ الرَّاضینَ المَرْضِیّینَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ، وَ بارِکْ عَلَیْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَکاتِکَ، وَالسَّلامُ عَلَیْهِمْ وَ عَلى‏ اَرْواحِهِمْ وَاَجْسادِهِمْ، وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ،

و این صلوات در عصرهاى جمعه نیز وارد شده با فضیلت بسیار و بگو نیز

اَللّهُمَّ اَحْیِنى‏ عَلى‏ ما اَحْیَیْتَ عَلَیْهِ عَلِىَّ بْنَ اَبى‏ طالِبٍ، وَاَمِتْنى‏ عَلى‏ ما ماتَ عَلَیْهِ عَلِىُّ بْنُ اَبى‏ طالِبٍ عَلَیْهِ السَّلام

و بگو صد مرتبه

اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ

و صد مرتبه

اَسْئَلُ اللَّهَ الْعافِیَةَ

و صد مرتبه

اَسْتَجیرُ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ

و صد مرتبه

وَاَسْئَلُهُ الْجَنَّةَ

و صد مرتبه

اَسْئَلُ اللَّهَ الْحُورَ الْعینَ

و صد مرتبه

لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ

و صد مرتبه توحید

و صد مرتبه

صَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

و صد مرتبه

سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ للَّهِ‏ِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اَللَّهُ اَکْبَرُ، وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ

و صد مرتبه

ما شآءَ اللَّهُ کانَ، وَ لاحَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّبِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.

پس بگو

اَصْبَحْتُ اَللّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمامِکَ الْمَنیعِ، الَّذى‏ لا یُطاوَلُ وَ لا یُحاوَلُ، مِنْ‏ شَرِّ کُلِّ غاشِمٍ وَطارِقٍ، مِنْ سآئِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ ما خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِکَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ، فى‏ جُنَّةٍ مِنْ کُلِّ مَخُوفٍ بِلِباسٍ سابِغَةٍ وَِلاءِ اَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ، مُحْتَجِباً مِنْ کُلِّ قاصِدٍ لى‏ اِلى‏ اَذِیَّةٍ، بِجِدارٍ حَصینٍ الْإِخْلاصِ فِى الْإِعْتِرافِ بِحَقِّهِمْ، وَ التَّمَسُّکِ بَحَبْلِهِمْ، مُوقِناً اَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَمَعَهُمْ وَ فیهِمْ وَ بِهِمْ، اُوالى‏ مَنْ والَوْا، وَ اُجانِبُ مَنْ جانَبُوا، فَاَعِذْنى‏ اَللّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ کُلِّ ما اَتَّقیهِ، یا عَظیمُ حَجَزْتُ الْأَعادِىَ عَنّى‏ بِبَدیعِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، اِنَّا جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدیهِمِ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ.

و این دعا در هر صبح و شام خوانده مى‏شود و آن دعاء امیرالمؤمنین علیه السلام است در لَیْلَةُ الْمَبیت و در تهذیب روایت شده که هر که بعد از نماز صبح ده‏ مرتبه بگوید

سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ، وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِ الْعَظیمِ

حقّ‏تعالى او را عافیت دهد از کورى و دیوانگى وجُذام وفقر وخانه برسرفرود آمدن یا خرافت در هنگام پیرى و شیخ کلینى از حضرت صادق‏علیه السلام روایت کرده که هر که بعد از نماز صبح و نماز مغرب بگوید هفت‏ مرتبه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرّحَیمِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِ الْعَظِیمِ

حقّ تعالى دفع کند از او هفتاد نوع از انواع بلا که آسانتر آنها باد و پیسى و دیوانگى باشد و اگر شقى باشد محو شود از اشقیاء و نوشته شود از سُعداء و نیز از آن حضرت روایت کرده که براى دنیا و آخرت و رفع درد چشم این دعا را بعد از نماز صبح و مغرب بخوانند:

اَللّهُمَّ اِنّى‏ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ‏مُحَمَّدٍ عَلَیْکَ، صَلِ‏عَلى‏مُحَمَّدٍوَ آلِ‏مُحَمَّدٍ، النُّورَ فى‏ بَصَرى‏ وَالْبَصیرَةَ فى‏ دینى‏، وَ الْیَقینَ فى‏ قَلْبى‏، وَ الْإِخْلاصَ‏ فى‏ عَمَلى‏ وَالسَّلامَةَ فى‏ نَفْسى‏ وَ السَّعَةَ فى‏ رِزْقى‏، وَ الشُّکْرَ لَکَ‏ اَبَداً مااَبْقَیْتَنى .

شیخ ابن فهد در عُدَّة الدّاعى از حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که هر که بگوید در عقب نماز صبح این کلام را حاجتى طلب نکند مگر آنکه آسان شود براى او و کفایت کند حقّ تعالى آنچه را که مهمّ او است

بِسْمِ اللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وآلِهِ وَ اُفَوِّضُ اَمْرى‏ اِلَى اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ، فَوَقیهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا، لا اِلهَ إلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَکَ اِنّى‏ کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ، فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ، حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ، فَاْنَقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ، ما شآءَ اللَّهُ‏ لاحَوْلَ وَ لاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّه ما شآءَاللَّهُ لا ما شآءَ النَّاسُ، ما شآءَ اللَّهُ وَاِنْ کَرِهَ النَّاسُ، حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ، حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، حَسْبِىَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ، حَسْبِىَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ، حَسْبى‏ مَنْ هُوَ حَسْبى‏، حَسْبى‏ مَنْ لَمْ یَزَلْ‏حَسْبى‏، حَسْبى‏ مَنْ کانَ مُذْ کُنْتُ لَمْ یَزَلْ حَسْبى‏، حَسْبِىَ‏اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ‏الْعَظیمِ.

مؤلف گوید که شیخ ما ثقةالاسلام نورى نوَّرَ اللَّهُ مَرْقَدَهُ در کتاب دارُ السَّلام از شیخ خود مرحوم خُلْد مَقام عالم ربّانى جناب حاجّ ملّا فتحعلى سلطان آبادى (ره) نقل فرموده که فاضل مقدّس آخوند مُلّا محمّد صادق عراقى در غایت سختى و پریشانى و بدحالى بود و به هیچ وجه براى او گشایشى نمیشد تا آنکه شبى در خواب دید که در یک وادى خیمه بزرگى با قبّه سر پا است پرسید این خیمه از کیست گفتند از کهف حصین و غیاث مضطرّ مستکین حضرت قائم مهدى و امام منتظر مرضى عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ مى‏باشد پس بتعجیل خدمت آن حضرت مشرّف گردید و سختى حال خود را به آن حضرت عرض کرد و از آن بزرگوار دعائى براى گشایش کار ورفع غمّ خویش خواست آن حضرت او را حواله فرمود بسیّدى از اولاد خود و اشاره فرمود باو و بخیمه او آخوند از خدمت آن حضرت بیرون شد و رفت بهمان خیمه که حضرت به آن اشاره فرموده بود دید سیّد سَنَد وحِبْر مُعْتَمَد عالم اَمْجَد مُؤَیَّدْ جناب آسیّد محمّد سُلطان آبادى است درآن خیمه ودر روى‏سجّاده نشسته مشغول‏دعا وقرائت‏است آخوند برسیّد سلام کرد و حکایت حال را براى او نقل کرد پس سیّد براى گشایش امر و وسعت رزق او را دعائى تعلیم نمود پس از خواب بیدار شد در حالى که آندعا در خاطر او بود و قصد کرد خانه سیّد را و پیش از این خواب آخوند از سیّد مُنافر و تارک او بود بجهتى که آنرا ذکر نمى‏کرد پس چون بخدمت سیّد رسید او را بهمان نحو که در خواب دیده بود دید در مصلاى خود نشسته مشغول ذکر و استغفار است سلام کرد سیّد جواب سلام داد و تبسّمى نمود مثل آنکه از قضیّه مطّلع باشد پس آخوند براى گشایش امر خویش دعائى خواست پس سید تعلیم او نمود همان دعائى را که در خواب به او تعلیم فرموده بود پس آخوند مشغول به آندعا شد به اندک زمانى دنیا از هر طرف به او روى آورد و از سختى و بدحالى بیرون آمد و مرحوم حاج ملا فتحعلى رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَیْهِ سید را مدح مى‏کرد مدح بلیغى و او را ملاقات کرده بود و مقدارى از زمان هم شاگردى او نموده بود

امّا آنچه را که سید تعلیم آخوند کرده بود در خواب و بیدارى پس سه چیز است اوّل آنکه در عقب فجر دست بر سینه گذارد و هفت‏مرتبه یا فَتَّاحُ بگوید دوّم مواظبت کند بخواندن این دعا که در کافى است حضرت رسول صلى الله علیه وآله تعلیم فرمود آنرا به مردى از صحابه که مبتلا بود بناخوشى و پریشانى و از برکت خواندن این دعا به اندک زمانى ناخوشى و پریشانى از او برطرف شد.

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى‏ لا یَمُوتُ وَ الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى‏ لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِى الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً

سوّم درعقب نمازهاى صبح بخواند دعائى را که از شیخ ابن فهد نقل شد و این اَوْراد را باید غنیمت شمرد و بخواندن آن مواظبت نمود و از فوائد آن غفلت ننمود، و بدانکه سجده شکر بعد از نمازها مستحبّ مؤکّد است و دعا و اذکار بسیار در آنحال وارد شده و از حضرت امام رضاعلیه السلام منقول است که اگر خواهى صد مرتبه شُکْراً شُکْراً بگو و اگر خواهى صد مرتبه عَفْواً عَفْواً و نیز از آن حضرت منقول است که کمتر آنچه در این سجده گویند آن است که سه مرتبه بگویند شُکْراً لِلَّهِ و نیز بدان که در وقت طلوع آفتاب و وقت غروب ادعیه و اذکار بسیار از حضرت رسول خداصلى الله علیه وآله و ائمه طاهرین‏علیهم السلام مأثور گردیده است و تحریص و ترغیب بیشمار بر محافظت ایندو وقت در آیات و اخبار وارد شده است و ما در این مختصر بذکر چند دعاى معتبر اکتفا مى‏کنیم اوّل مشایخ حدیث بسندهاى معتبره از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده‏اند که فریضه و واجبست بر هر مسلمان که ده مرتبه پیش از طلوع آفتاب و ده مرتبه پیش از غروب این دعا را بخواند:

لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحیى‏ وَ یُمیتُ وَ یُمیتُ‏وَ یُحْیى‏ وَ هُوَ حَىٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَى‏ءٍ قَدیرٌ

و در بعضى از روایاتست که اگر ترک شود قضا کنید که لازمست دویّم و نیز از آن حضرت در روایات معتبره وارد شده که پیش از طلوع و غروب آفتاب ده مرتبه بگو

اَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمیعِ الْعَلیمِ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطینِ وَ اَعُوذُ باللَّهِ اَنْ یَحْضُرُونِ اِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ

سیّم ونیز از آن حضرت روایت شده که چه نزدم مانع است شماراکه‏درهرصبح ‏وشام سه مرتبه این دعا را بخوانید:

اَللّهُمَّ مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالأَبْصارِ، ثَبِّتْ قَلْبى‏ عَلى‏ دینِکَ، وَلاتُزِغْ قَلْبى‏ بَعْدَ اِذْهَدَیْتَنى‏ وَهَبْ لى‏ مِنْ لَدُنْکَ‏ رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهَّابُ، وَ اَجِرْنى‏ مِنَ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ، امْدُدْ لى‏ فى‏ عُمْرى‏، وَاَوْسِعْ عَلَىَّ فى‏رِزْقى‏، وَانْشُرْ عَلَىَّ رَحْمَتَکَ، وَ اِنْ کُنْتُ عِنْدَکَ فى‏ اُمِ‏الْکِتابِ‏ شَقِیّاً فَاْجَعْلنى‏ سَعیداً، فَاِنَّکَ تَمْحُوا ما تَشآءُ وَتُثْبِتُ، وَ عِنْدَکَ اُمُّ الْکِتابِ.

چهارم و نیز از آن حضرت منقول است که در هر صبح و شام این دعا را بخوان

اَلْحَمدُ للَّهِ الَّذى‏ یَفْعَلُ ما یَشآءُ وَ لا یَفْعَلُ ما یَشآءُ غَیْرُهُ، اَلْحَمْدُ للَّهِ‏ِ کَما یُحِبُّ اللَّهُ اَنْ یُحْمَدَ، الْحَمْدُ للَّهِ‏ِ کَما هُوَ اَهْلُهُ، اَللّهُمَّ اَدْخِلْنى‏ فى‏ کُلِّ خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ اَخْرِجْنى‏ مِنْ کُلِّ شَرٍّ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ.

پنجم در هر صبح و شام ده‏مرتبه بگو

سُبْحانَ اللَّهِ وَ اَلْحَمْدُ للَّهِ‏ِ، وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اَکْبَرُ

و از جمله دعاهاى در این دو وقت دعاى عَشَرات است که بعد از این خواهد آمد.